I mangel på andre sommargjestar, inviterte eg like godt kvepsane på sommarfest! Dei har plaga livet av meg i heile sommar, men så fekk eg brått ein plan….
Då eg var liten og vi vart draksa med i kaffeslabberas til all verdens gamletanter som var å oppdrive, åt vi alltid så mykje kake og drakk så mykje saft at vi vart kjempekvalme og sverga på at vi aldri ville besøke dei igjen!
Kanskje dette virka på kvepsane òg???
Eit stort glas saft vart plassert på ein strategisk plass, og det gjekk ikkje mange minutta før det krydde av kveps rundt glaset! Så lenge saftglaset stod der, hadde dei meir enn nok med å utyrste seg på den søte drykkjen og plaga ikkje meg!
Det gjekk som eg tenkte; før kvelden var omme hadde ein heil kvepseskare drukke opp all safta (eg trudde faktisk ikkje det gjekk an!!!), og glaset var istadenfor fullt av daude kveps.
Med handa på hjartet og ti knivar i hjartet; det var ikkje meininga mi at dei skulle daude! Dei skulle berre drikke så mykje saft at dei vart kvamle, og så skulle dei sjanglande flyge seg heimatt til bòlet sitt!
Uansett; no er det færre kvepsar som kan plage meg der ute. Det vart litt for morbid å leggje ut bilete av det halvfulle glaset med daude kveps (det kan vere både sarte sjeler og kvepsevernarar som les bloggen min!).
Akkurat no silregnar det ute, og ikkje ein kveps er i sikte… Derimot er det helg, heimelaga pizza og stearinlys på bordet!Og så vert det vatn til maten, for kvepsen fekk siste saftslumpen…
