Takk for meg - dette gidd eg ikkje vere med på!

Ja, ja - slik kan det gå: den eine dagen er ein inne, den neste er ein ute. Dette er realitetane for meg når deg gjeld NIB. For dei som ikkje er så bevandra i bloggterminologi, så kan eg opplyse om at det står for Norske Interiørbloggere. Det er ei fantastisk side, drifta av fantastisk damer, med mykje innspirasjon for oss som likar å ha det kosleg heime.

Etter litt oppfordringar herifrå og derifrå melde eg og bloggen min oss inn på denne sida. Det vart gjort i beste meining og med dei beste hensikter, og det var kjekt å oppleve at stadig nye bloggarar tok turen innom bloggen min. Det er maaaaange bloggarar som har registrert seg på denne sida, og dei fleste har sikkert hatt like gode hensikter som meg. I velkomstmeldinga på bloggen står det at " Her kan alle norske interiørbloggere legge seg til..." Vel, vel, lite erfaren som eg var i bloggverda visste ikkje eg kva ein interiørbloggar var. Etter å ha surfa litt rundt på dei andre såkalla interiørbloggane på sida, fann eg fort ut at dei aller fleste bloggane skriv litt om det meste, men med ei klar overvekt av fattigmannssølv, stearinlys, kvite møblar og ting med roser og prikkar på - altså, mykje som min eigen blogg.

Så etter nøye vurdering vart det innmelding  på sida. Er stort sett litt skeptisk til blogguniformering, men dette var berre kosleg. Her var det mangfaldet som stod i fokus, og eg fekk innsyn i mange flotte hytter, heimar og hagar. Men i går oppstod det ein debatt på NIB som kanskje tok mange uventa vendingar. Det er tydeleg at mange av dei trufaste bloggarane og brukarane av NIB i lengre tid har irritert seg over at "allmugen" har invadert denne sida. Og med "allmugen" meiner eg sjølvsagt bloggarar som ikkje berre skriv  blogginnlegg som sofaputene sine og fortel om alt det vakre dei kjøpte i går, men som også skriv om liv og levnad. Altså, akkurat som min blogg! Eg meiner det er grenser for kor mange innlegg eg kan skrive om ting og tang i heimen utan å kjede både meg sjølv og andre. Difor har min blogg med ein del anna òg, som oppskrifter på favorittmat, tankar og funderingar over alt som rører seg i kvardagen min, om kreative born, vakre naturbileter og mykje anna. Eg får så mange positive tilbakemeldingar får lesarar av bloggen min, så eg tenkjer med meg sjølv at eg er inne på rett spor. Og det gjer meg audmjuk og glad når eg veit at det eg skriv om rører ved andre sine liv òg. Men siste dagars debatt på NIB gjer at eg kanksje må gjere eit vegval snart. Der er nemleg det store diskusjonstemaet kor i alle dagar ein skal dele opp alle bloggarane for å ikkje setje bloggrollen ut av drift. Det er nemleg slik at det er så mange bloggar inne på NIB for tida. Skal bloggane då ordnast i alfabetiske lister, eller delast inn etter stil - det er spørsmålet! Og dette sette fart i diskusjonen!!!!! Nokre kommentarar er saklege og velmeinande, medan andre kommentarar er meir surmaga irritasjon over at vi som ikkje KUN bloggar om interiør har sneke oss med på bloggrollen. Ein kommentar eg las var "...bloggrollen har blitt utvannet med folk som egentlig ikke har peiling på interiør". Seinare i den kommentaren stod det òg å lese at "...det bør være en viss standard på bloggene, eller ihvertfall et minstemål". Det er tydelegvis ei dame som har god greie på interiør som har skrive dette, og som sikkert lenge har irritert seg over å måtte lese om sylteoppskrifter, andre sine ungar og om kva andre har gjort på i helga.

Der er òg fleire som meiner at vi som ikkje har reine interiørbloggar vert for private. Det kan eg til ei viss grad forstå. Men når interiørbloggarar viser fram soverommet sitt og dynetrekka sine, er ikkje det privat då? Eller tek oss med inn i badekar, dusjkabinett og andre svært private rom i huset? Dette er vel i aller høgaste grad privat! Kanskje ikkje min blogg og hundrevis av andre sine bloggar er interiørbloggar, men dei er personlege, hjartevarme og kvardagslege. Det var ein kommentar som sa at "...har lagt merke til at kvaliteten her inne har blitt dårligere". Eg skulle ha ynskt at vedkomande sa litt meir om kva ho sikta til. Vi skal vel ikkje gjere oss til dommarar over kva som er god bloggkvalitet og ikkje. Eg vel å tolke denne kommentaren som eit forsøk på å seie at det har vorte færre reine interiørbloggar her inne, og at det går utover kvalitetsstempelet til NIB.

Uansett, eg har gått i meg sjølv og funne ut at min blogg sikkert ikkje er ein interiørblogg. Dersom eg framleis skal vere med på NIB sine sider, lyt eg eventuellt endre bloggen min heilt. Det er eg ikkje villeg til. Eg har funne mi bloggform, og den er eg komfortabel med. Her inne er det litt for ein kvar smak, og dersom eg må til med å definere interiørstilen min må eg diverre melde pass. Kva som verkeleg er stilen min er litt forskjellig frå deg eg har lyst skal bli stilen min. Eg er glad i New England-stilen, men foreløpig har lommeboka sett ein stoppar for alle dei nye møbelkjøpa eg har lyst å gjere. Enn så lenge er eg difor opptatt av å skape ein heim der det er trygt og godt å vere. Så får vi sjå om New England-stilen vert gjennomførbar om nokre år.

Så no står eg altså ved eit vegskilje. Skal eg halde fram med å vere medlem i NIB, eller skal eg gå min eigen veg.

For å spare interiørbloggarane for å måtte surfe seg gjennom den kvardagslege bloggen min, for å kome seg til ein blogg med rette serviset, rette møblane og rette stilen - så har eg no bestemt meg for å forlate NIB. Ikkje så mykje dramatikk i det kanskje, det er vel heller ikkje så stor fare for å verte sakna. Som eg skreiv i overskrifta, dette gidd eg ikkje vere med på. Eg vil ikkje uniformere og kategorisere bloggen min, og då er det heller ikkje rett av meg å oppta plass på NIB sine sider. No vert NIB kvitt ei av dei som ikkje har peiling på  interiør, som ikkje har rette standarden eller minstemålet på bloggen sin, og kanskje kan endåtil fråværet av min blogg gjere NIB til ein betre stad for dei som verkeleg er interiørbloggarar. Bloggen min kjem sjølvsagt til å halde fram som før, og eg vonar at mange av dei som fann meg på NIB vil besøke meg likevel.

Heilt til slutt ei rose til alle dei som hang med i svingane på denne uendeleg lange avskjedstalen min!

Rosa går òg til dei flotte og initiativrike damen som administrerer NIB!

Og så ei rose til alle som har funne vegen til bloggen min, anten via NIB eller andre bloggar! Det er de som er grunnen til at finn bloggarbeidet vel verdt!

Vonar vi kan halde kontakta sjølv eg ikkje lenger er medlem av NIB....

NIB-oppseiinga vert sendt i løpet av dagen - eg lovar!

PS! Med all respekt å melde: det har ikkje vore mi meining å gå til noko slags form for åtak på andre bloggarar i NIB! Eg synest alle bloggane som er der inne er fantastiske bloggar, men eg forstår dei som har behov for at NIB skal vere forbeholdt dei reine interiørbloggane. Eg kjem likevel til å fylgje med på bloggrollen og besøke bloggar som eg ser har nye innlegg. Eg likar meg så godt der inne at eg nok kjem til å snike i krokane sjølv om ikkje bloggen min vert å finn der.