Rekonvalesens ♥

{ av re- og lat. 'bli frisk'), det tidsrom en pasient trenger for å gjenvinne krefter og arbeidsevne etter at selve sykdommen er overvunnet. Rekonvalesenten bør f.eks. hvile meget og ofte, få trinnvis opptrening, ekstra god ernæring osv. }

Det er altså det alt handlar om; å verte frisk. Gjenvinne krefter. Fort. Ein har vel sjeldan tid til å vere pasient. Men av og til må ein berre. Om ein skal verte frisk. Fort.

Etter to år med uuthaldelege smerter i ein fot, fekk eg endeleg operere i går. Eg har ikkje venta på operasjon så lenge, men har brukt tid på å finne ut kva som har vore gale og kva som kan vere det rette å gjere. For å gjere ei lang historie kort, så har ein kronisk senebetennelse endeleg fått takka for seg.

Eg grudde meg til operasjonen, men det var heilt utan grunn. Helse-Noreg viste seg frå si beste side og kunne ikkje ha fått betre stell, pleie, omsorg og behandling. I løpet av ein halvtime vart alt gjort og eg fekk servert smørbrød, kaffi og god prat på venteromet etterpå.

Sjølv om det er uvant å humpe rundt på krykker og vere avhengig av andre for å kunne gjere alt ein har lyst, så er eg strålande nøgd med rekonvalesenstida så langt. Eg har ikkje hatt smerter og alt går som det skal. I går kveld kom mamma og pappa på besøk med skjønne “bli bra”-roser og nyplukka kvitveis. Det kunne ikkje ha passa betre! Det gjer godt med omsorg og omtanke…♥

Så no sit eg her, med beina høgt og alt eg treng rundt meg. Jentene pusla rundt meg i går og laga til eit lite bord eg kan ha attmed godstolen. Minstemor sprang på badet og henta ei lita korg som eg kunne ha alle “dei viktige tinga” mine i; mobiltelefon, lypsyl, nasespray, bok, fjernkontroll og kabelen eg brukar mellom kamera og datamaskin. Under bordet sette dei ei korg med favorittblad og aviser, datamaskin, kamera og strikketøy. Desse jentene kjenner meg godt…♥

For nokre dagar sidan avslutta eg ein strikka hals i det nydlegaste garn frå “Du store alpakka”, og måtte rett og slett ha garn til ny hals i ein annan farge. Eg var på jakt etter petrolfarga garn, men fann ikkje den fargen eg ville ha. Då foreslo den dyktige strikkebutikkdama at eg skulle ta to fargar som slettes ikkje såg ut til å harmonere, i to ulike sortar garn – og bruke dei i lag! Skepsisen min forsvann fort og eg er svært nøgd med fargekombinasjonen! Eg strikkar med Plumet (tynt og loddent) og Kitten Mohair frå Sandnesgarn (mjukt og fluffy). Sjølv om vi går vår og varmare tider i møte, er det alltid godt med noko varmt rundt halsen når ein sit ute ein sommarkveld!

Blir glad om du kikar innom meg her på bloggen av og til. Kommentarar gjer meg kjempeglad for tida!

Ynskjer deg ein

strålande dag der du er!