Nok ei dør...

Skjønne Anna Lisa kom for litt sidan med ei kjekk utfordring! Ho oppfordra oss alle til å ta bilete av ei dør. Eg tek gjerne denne utfordringa, for eg er glad i dører. Døra i innlegget mitt er ikkje vakker. Malinga flassar av og  handtaket skulle kanskje ha vore skifta. Men døra er solid, ho har sjel og ho har historie.

  

Dette er døra inn til veslefjøsen min. Heile fjøsen skulle hatt ny bordkledning og fått seg nokre malingsstrøk, men det for kome etterkvart. Veslefjøsen var lagerplass for fòr, oppbevaringsplass for blomsterpotter, hagemøblar, vaskestasjon for egg og mykje meir. Rommet har hems, noko som er til stor glede for ungane. Her skjuler det seg mange skattar og gir rom for leik. Det fungerer mest som lagerplass i dag, men vi har store planar for å gjere veslefjøsen om til "sommarstove". Då skal min kjære sage hòl i betongen og så skal vi setje inn glas på alle veggane (vi er på jakt etter brukte, småruta vindauge, helst gamle). Inne i rommet skal det vere grue og peis, og stoooooort spisebord!

GANGDØRA HEIME

"Dei syng om naturen om æra og plikta
og kjærleiken, gong etter gong.
Men aldri så har vel eit menneskje dikta
om gangdøra heime ein song.
Men det veit eg visst at om ho kunne tala
så kom det for dagen båd' rettvist og gale.

Eg veit nok at ho kunne hendingar finne
Frå mang ei forunderleg natt.
Om han som gjekk heimatt i rasende sinne
Og ikkje kom oftare att.
Om han som du bad måtte aldri gå frå deg
Og han som du sprang frå og ikkje let nå deg.

Det kunne vel hende at døra laut flire,
Men aldri i klinka det knatt.
Om klokka vart to eller tre eller fire
Før de sa for alvor godnatt.
Nei, aldri du høyrde eit vondord ho seie.
Ho tagde, som berre ei gangdør kan teie.

Ho såg når det blenkte ei ørlita tåre,
når smila i andleta taut.
Ho høyrde vel ord som var beiske og såre,
og kanskje ein lovnad de braut.
Eg tenkjer ho såg når de stod der på trappa
Og klemde kvarandre så hjarto dei hoppa.

(sjå den fantastiske utsikta som speglar seg i dei gamle vindauga!)

Ja, gangdøra veit om ein gut kjem der ofte,
og om han er sein eller snar.
Ho veit om kva tid han får fylgje på loftet
og ser kva slags sokkar han har.
Men når han fer utatt med skorne i neven
då gjer ho ein knirk for å skremme den reven .

Ja, gangdøra heime, ho er som eg seier,
den same mot helt eller skarv.
Og bra er det sanneleg òg at ho teier,
og ikkje fer kringom med slarv.
Men kanskje vi slutta å døme vår neste,
om gangdøra sa, det ho veit, om dei fleste."

- Marie Lovise Widnes -

 

Viser eit bileta av låvedøra vår òg. Berre synet av den gjer at eg kjenner lukta av tørrhøy! Eg hugsar kor glad gamle onkel Johan var når alt høyet var i hus og han kunne ta seg ein kvild i låvedøra og sende ei stille takk for at dei lukkast med slåtten i år òg. Det er ikkje mykje tørrhøy på låven no. Låven er meir ein tumleplass for ungane der dei i fred og ro kan planlegge, gjennomføre og prøve ut alle sine kreative prosjekt. Både denne døra og døra øvst i innlegget er handlaga av gamle-Johan som budde på garden før oss. Difor vert dei aldri bytta ut, berre påpassa og oppussa!

No sender eg utfordringa vidare til alle som vil ha den; har du ei dør å vise fram?