Å rusle grøftelangs.....

Laurdagsmorgon, gløtt av sol - men likevel med lukta av vedfyring i lufta. Det kriblar i beina. Må ut å gå tur. Tek med fotoapparatet, er så mykje vakkert i grøftekanten. Tek meg god tid, ser - luktar - lyttar. Skal eigentleg vere ein stad, men tillet meg å vere forseinka. Det er viktig med stopp i grøftekanten. Det er turen som er målet.

 

Tistel og raudkløver kivar om plassen i grøfta. Begge to vakre, begge to stolte.

 

Kva gøymer seg attom denne flotte portalen?    

      

Piggtråd. Nesten som endelause rekkjer av fingrar fletta i kvarandre. Noko skal vernast, hindrast i å sleppe ut. Noko skal skremast frå å bryte seg inn.

Eit strå; skjørt og veikt. Grana; stor, ruvande og dryg. Begge strekkjer hals mot lyset. Begge rettar ryggen når stormen har lagt seg. Dei let seg sjeldan knekke. Får sår kan hende, men alltid vidare - alltid mot lyset.

Med bod om haust....

Som oftast ser vi dei vakre roseblada. Men sjå dei vakre, gule støvbærarane...

  

I eit hus, i ein hage.... Det var dette som var målet mitt i dag. Eit gamalt skulebygg frå 1904. Sjel i veggane og med merke frå svunnen tid. No pustar det nytt og kreativt liv i skulestova. Det kjem det meir om ein annan gong...