Når ein framand er ein du kjenner!

Tenk deg situasjonen: du er ute på dagens handlerunde, trålar det lokale butikksenteret etter gode tilbod og kjende fjes som kanskje byd på ein kopp kaffi. Mann og barn ventar med stort tolmod, kjende og ukjende passerer i stort tempo og eg har det travelt med å blade meg gjennom tilbodsstativa - enn om eg kan gjere eit kupp!

Sjølv om det er mykje folk i butikken, er det likevel ei dame som skil seg ut. Eller kanskje er det veska eg kjenner att fyrst? Sjølv om håret er kortare, er det blide og opne andletet likevel det same. Eg må gi meg til kjenne! Eller kan eg det? Eg har sett henne før, men det er trass alt berre gjennom blogg vi har vorte kjende med kvarandre. Klart eg må gi meg til kjenne! Rører ved skuldra hennar og seier hei. Ho ser på meg med dei blide og snille augene eg kjenner att frå bloggen. Og så var praten i gong! Kan du tru det? Det var som om vi alltid hadde kjent kvarandre! Har sjølvsagt tenkt at eg kanskje kom til å gå meg på henne, det er ikkje store bygda vi kjem ifrå. Og i dag stod ho der! Med skjønne Tryggve i Babybjørn på magen og eldstejenta som kyndig hjelpar. Det var eit utruleg kjekt møte! Neste gong kanskje vi får tid til ein kopp kaffi og ein litt lenger prat. Rart dette blogg-greiene, framande vi kanksje ellers hadde gått forbi vert gode vener ein har mykje til felles med.

Det var så kjekt å treffe deg, Anna Lisa! Får håpe det ikkje vert så lenge til neste gong!