La meg synge deg stille sanger…

…er rett nok tittelen på ei bok av Linda Olsson. Men tittelen kan også passe godt for adventskonserten til koret mitt; LYST.

 

Eg skulle ha ynskt at fleire av mine bloggvener budde nærare. Dette trur eg er ein konsert mange hadde likt å høyre.

Tenk deg at du kjem inn i ei stille, og forsiktig opplyst kyrkje. Einaste du høyrer er lyden av stille prat i benkeradene. Lykter fyller kyrkjeromet med magisk lys og forsiktig forventning. Tida står stille ei stund. Akkurat lenge nok til at ei kjensle av fred sig innover deg. Akkurat lenge nok til at du høyrer dei forsiktige, klare røystene som syng Hodie og set i gong konserten.

Deretter går det slag i slag med vakre tonar og kjende julesongar.

Eg trur mange kjem til å ta med seg litt julestemning etter konserten. Medan nysnøen dalar forsiktig mot bakken, kan ein kanskje kjenne at skuldrane er senke og at ein er fylt med ei inderleg ro.

Velkomne til alle som har høve til å kome til Ørsta kyrkje kl. 19.30 i kveld!

Dersom du vil ha ein aldri så liten smakebit av verket vi skal framføre, kan du lytte til denne linken.

Damekoret LYST.

 

Ut av ingenting kjem nesten alt!

Slagordet er henta ifrå ei kjend Freia-reklame, men passar fint som tittel på innlegget mitt i kveld. Vi visste ingenting – og enda opp med å oppleve nesten alt! Gårskveldens blåtur vart ei oppleving i rare påfunn, mystiske lappar, spaserturar i kjend 71grader Nord-stil, god drikke og god mat. Vi var kledde og utstyrte for alle eventualitetar; med regnkle, dansesko, ved, ballongar, strikketøy, dunjakker, ullkle og ein konvolutt full av pengar! Lite visste vi at dei to blåturfikse-damene hadde finstas under joggebuksene og allværsjakkene sine…

Etter ein strabasiøs og regntung rundt omkring i heimbygda, sette vi oss på bussen og enda opp i næraste storby. Alt vi hadde tenkt, mistenkt og grubla over var berre å gløyme då vi entra storbyen. Alternativa vart for mange og vi gav opp gjettinga. Det var berre å legge kvelden si skjebne i hendene på dei to kompetente blåturfikse-damene! Vi fann fyrste og beste bar og gjekk inn for å vrenge av oss ullkle og fikse litt på håret (vi hadde trass alt vore gjennom styrtregn og stiv kuling!!!). Enkelte av oss vart litt lange i maska då blåturfikse-damene stod der med glitrande paljettar og fjærpryd, og angra brått på at vi hadde kledd oss så forbaska fornuftig (les: joggebukse, fjellsko, joggesko, ullgensar, dunjakke etc).

For å gjere ei lang historie kort, så enda vi opp med å vere med på mitt hittil artigaste julebord! Damene hadde bestilt bord til oss på Teaterfabrikken, der vi kosa oss med fantastisk julemat i julepynta lokaler, og der eit knippe merkverdige og kuriøse kelnerar trippa rundt i lokalet og serverte dei underlegaste historier! Dei var like mykje oppe på borda som nede på golva, og historiene sette latterdørene på vidt gap!

Vi fekk det beste bordet i heile lokalet, med klukkande sjø rett utanfor vindauget!

Den vellukka kvelden slutta som vellukka kveldar alltid gjer: ALTFOR FORT!

Eg gav høgtidlege lovnadar om å ikkje legge ut bileter der dei flotte damene kunne identifiserast. Dette biletet har eg bestemt skal på passere sensuren! Her er nokre av damene, på veg frå Teaterfabrikken, klare for å setje seg på bussen og forlate storbyen!

Tusen takk til dei to kreative blåturfikse-damene og alle deira medsamansvorne undercoveragentar som var med på å gjere denne kvelden mogleg!

Og ja;

vi vart lurt!

Tusen takk!!!

Ut i det blå….

Eg skal på blåtur med klubbdamene i kveld… Blåturar er eigentleg det verste eg veit. Ikkje fordi at eg ikkje har lyst å vere med, men fordi eg ikkje veit noko som helst om innhaldet! Damene som arrangerer turen i kveld er kreative sjeler, så vi kan praktisk talt ende opp med det meste!

Kan hende blir det god mat? Kan hende skal vi på båttur? Eller på fjelltur? Eller lære å lage mat med ein gourmetkokk? Eller kanskje vi endar opp i eit anna fylke?

Ingen veit.

Og ingen har røpt seg.

Her er det berre å vente å sjå! Eg må vel berre innsjå at eg ikkje kan ha kontroll på alt her i livet! Uansett kva kvelden måtte bringe, så gler eg meg!

Til dei som måtte vente…

…på premiane sine:

Fortvil ikkje – dei skal kome!

Det er berre det at svært mange faktorar har gjort at innkjøp av konvoluttar etc har vorte utsett til fordel for meir viktige oppgåver. Men no er husstanden på beina att, så i dag skal det handlast inn! Pakkane skal sendast før helga – og forhåpentlegvis er dei framme til dei heldige vinnarane rett etter helga.

Dei som lurer på kva konkurranse det var, kan du lese dette innlegget.

Takk for tolmodet!!!

Det største mysterium…

 

Ei spent, lita Sina på veg inn i kyrkja.

Det største mysterium er ikke mer
enn det: at en ørliten kropp
er våknet til jorden. Den nyfødte ser.
To luker i himlen går opp.

Selv femtrinns-raketter og kjernefysikk
blir puslingers puslespill,
når det nyfødte barn med et eneste blikk
beviser at Gud er til.
André Bjerke

 

Skjønne, lille tantegullet mitt vart døypt i dag. I ein 90 år gamal dåpskjole sov han så trygt og godt i mamma sine armar.

Takk for at vi fekk kome i dåpen din, lille venn…

Att og fram…

Alle veit at livet svingar.

Att og fram.

Att og fram.

For nokre svingar det oftare. Høgare. Lavare. Raskare.

Mange er for redde og sette seg på. Dei står trygt plassert på bakken og ventar på at alt det gode i livet skal kome til dei. Andre tek sats, hoppar på og tek konsekvensane av det som måtte kome.

Tankane mine går til dei som datt av karusellen. Dei som slo seg så hardt i fallet at vegen tilbake verkar umogleg og uoverkomeleg. Dei som tok sats – og ikkje lukkast. Og så beundrar eg dei som set seg på og opplever at dei får meir kraft dess meir det svingar.

Livet er risikofylt, utfordrande og vanskeleg å spå. Livet går att og fram. Likevel meiner eg at det mest farlege er å vere passiv tilskodar! Eg vel livet! Eg vel å hoppe på, ta sjansane og ynskje utfordringane hjarteleg velkomne.

“Barn tenker ikke på fortiden, heller ikke på det som vil komme. De lever i nuet.”

- Jean de La Bruyère -

Vi har myje å lære av borna…

Det hjelp litt….

…med ein god, varm kopp solbærtoddy når ein treng å varme seg litt.

Det hjelp litt at druene i skåla er søte og at youghurt og nøtter er sunt, i tillegg til å smake godt.

Det hjelp litt at den kjæraste eg har fyrer godt i ovnen og passar på at eg har det bra.

Det hjelp litt å tenkje på dei gode sommardagane, når vinterkulda kjem snikande rundt hushjørna.

…og det hjelp ein heil del å tenkje positive tankar slik at eg kanskje kan halde meg frisk og rask. Eg tok den berømmelege vaksina i dag, og ligg på sofaen og ventar på kva som vil skje. Framleis ingen feber, framleis ingen verk, framleis berre bra.

Og framleis er det mykje godt på bordet og det er lenge att av kvelden. Det hjelp litt….

(bilete fann eg her)

 

Hipp hurra for Johan-guten vår!

Vi har hatt 10-års jubilant i dag. Johan skulle feire dagen ilag med alle gutane i klassen, og hadde sjølv bestemt korleis han ville ha det.

 

Fyrst skulle det bakast sjokoladekake. Når ein er så heldig å ha bursdag i ei cupfinale-helg, så er må det sjølvsagt vere ei fotballkake! Her har jubilanten tippa på resultatet i morgondagens kamp. Det gjenstår å sjå om han har rett…

Her er spelarane klare til avspark!

Johan hadde bestemt at feiringa skulle foregå i den nye ballbingen i bygda. Det skulle vere fotballkampar, konkurranse på sykkel og dei som ville fekk prøve å grave med pappaen si gravemaskin. Nokre av gutane sparka ball frå dei kom til selskapet var slutt, medan andre konkurrerte knallhardt for å få beste tida på sykkelbana. Og under kyndig rettleiing av papsen i huset, vart der jammen nokre flinke gravemaskinkøyrarar òg!

Maten vart innteken utandørs, og det likte gutane godt.

Då vi litt seinare på dag hadde familieselskap, var ikkje bursdagsguten verre på det enn at han stilte seg midt på bordet og heldt ei lita tale. Til slutt ba han om at vi sang bursdagssang til han, og det ynskjet fekk han sjølvsagt innfridd!!!

Det har vore ein super dag, men no skal ho mor legge seg rett ut på sofaen og slappe av.

Ynskjer ein herleg laurdagskveld til alle som er innom!

Og vinnarane er….

No har det endeleg vore trekking i jubileumskonkurransen min! TUSEN TAKK til alle som har delteke!

70 ulike bloggarar var med på feiringa, og fleire av dei var frå utlandet! Det vart til slutt 141 lodd som skulle konkurrere om premien.

Alle lappane vart klipt opp, blanda godt og fordelt på to skåler.

Etter høgtideleg trekking med fleire vitner til stades, var det desse som stakk av med premiane:

Damene bak bloggane Myrsnipa, Rådyrveien og På landet, må ilag med Beate og Linda S sende meg adressene sine slik at premiane kjem fram!

Når det gjeld premiane, så har eg litt dårleg samvit… Eg lovte at det skulle vere julefokus på premiane. Det viser seg at butikkane her eg bur ventar litt til på jula, så det var ikkje så mykje å finne. Det var bloggen På landet som vann fyrstepremien, og ho skal sjølvsagt få ettersendt noko “julete” i tillegg til det ho vinn no. Og kva har så desse damene vunne:

På landet har vunne boka “Finn ditt stille sted”, og det kan vere godt med tips til å finne små pustepauser i den travle tida vi går inn i no. I tillegg skal ho få ettersendt noko “julete”.

Beate har vunne eit nydeleg garn frå den nyoppstarta garnbutikken i Ørsta, Garnkroken. Eg veit at Beate er ein habil strikkar, så ho finn heilt sikkert noko ho kan strikke av dette garnet! Du finn forresten Garnkroken på Facebook!

 

Linda S har vunne eit skjønt garn, også det frå Garnkroken. Eg legg ved ei oppskrift på eit nydeleg skjerf som eg fekk då eg kjøpte garnet.

 

Rådyrvegen har også vunne eit nøste med denne skjønne tråden. Den blålilla fargen er min absolutte favoritt! Oppskrift følgjer med til deg òg, men det kan hende du har andre gode idèar for kva du kan bruke garnet til.

Myrsnipa har vunne eit garn som er supert til å strikke sokkar! Dette garnet har eg også kjøpt på Garnkroken.

Gratulerer så mykje til dei heldige vinnarane, og som sagt skal På landet få tilsendt ein liten juleting når det bugnar litt meir i butikkane.

Og til alle andre som deltok: TUSEN TAKK FOR AT DU VAR MED PÅ FEIRINGA! Betre lukke neste gong!

PS! Den strikkeglade dama som driv Garnkroken har eigen blogg, den kan du finne her. Ho har òg gitt ut boka “Mauds hjerte”, som har oppskrifter på 15 ulike sokkar. Boka kan du bestille på bloggen hennar.

(Biletet har eg lånt på bloggen hennar)

Ikkje tving meg, pappa!

Ungar seier dei raraste ting. Av og til er det nesten så ein ikkje kan tru det ein høyrer! For ikkje å snakke om kor ein lurer på kvar dei har det i frå! Her i huset er det den munnrappe 2-åringen som forundrar og forbausar oss mest.

Her ein dag stod vi på kjøkkenet og ordna med frukost og niste før avreise til skule og barnehage. Sina et som regel frukost i barnehagen, men denne morgonen forlangte ho å få ei skive med leverpostei. Eg smurte på ei skive, bretta den i to og gav den til henne. Då korsa ho armane over bringa, såg strengt på meg og sa med makt og mynde: “Eg nektar” . Storesyskena sat ved kjøkkenbordet og himla med augene og visste ikkje om dei skulle le eller gråte! Sjølv vart eg så forundra eg eg mista både munn og mæle! Eg prøvde å rekke henne skiva ein gong til, og det same svaret kom ein gong til: “Eg nektar!”. Denne gongen vart det heile etterfulgt av eit trassig tramp i golvet. Då ho såg kor forferda eg vart, gjekk ho demonstrativt bort til skapet og tok ut ei matboks. “Ligge der”, sa ho. Brødskiva vart putta i matboksa, frøkena blidna og vart avlevert i barnehagen.

Nesten same episoden fann stad her ein kveld for litt sidan. Ho sat på stova i campingstolen sin, som forøvrig er den absolutte favorittstolen, og skulle få kose seg med ein youghurt før leggetid. Ho var så oppteken med ei lita bok, at pappa bestemte seg for å hjelpe til litt. Skei etter skei glei ned, før ho til slutt kneip att munnen. Berre ei skei til, lokka pappa, og håpte at ho skulle ete opp alt. Same kor han lokka, var munnen like forsegla. Brått sette ho dei bestemte augene i han: “Ikkje tving meg, pappa!”. I alle dagar! Kvar har den skjønne 2-åringen vår alle desse kraftuttrykka frå????

Vi kunne ikkje anna enn å sjå på kvarandre og seie oss ein smule samde. Ein kan faktisk ikkje tvinge denne frøkena til noko som helst! Vi har lenge forstått at vi har med ei bestemt, ung dame å gjere her… Eg seier alltid at det er viktig å ha eigne meiningar og at ein ikkje alltid skal akseptere det andre har sagt. Det er likevel litt tidleg å byrje med slike kraftsalvar??? Eller kanskje ikkje????

No ventar vi berre spent på neste utspel… Kanskje ho skal blande seg inn i storesyskena sine lekser, eller pappa sitt kontorarbeid? Eller kanskje ho har bestemte meinigar om korleis eg rettar elevane sine prøver?

Det er uansett lenge sidan vi konkluderte med at framtida har mykje spennande å by på med denne knetta i hus…

PS! Kan forøvrig legge til at rett etter at dette innlegget var ferdigskrive, sat eg og nynna på ein song i sofaen. Plutseleg sa minstesnuppa: “Ikke syng mamma. Ej fe låkt i øyrene mine!”. Då fekk eg altså passet påskrive… Det lovar mindre bra for koret sine julekonsertar…

…om å fange hausten…

Tenk om det var slik at vi kunne plukke med oss litt hauststemning her og der, putte den på glas og skru igjen lokket.

Eit vakkert lauv, lukta av rimfrost, hår som flagrar i haustvinden, lyden av bølger som slår hissig mot land, lyden av vind og raslande lauv – alt dette ville eg ha fanga og gøymt som ein fin skatt.

Eg og dei eldste ungane har vore ute og gått tur i kveld. Medan fønvinden leika med lauva på bakken, gjekk eg og ungane og snakka om alt og ingenting. Hunden var meir oppteken av alle luktene i grøftekanten og rulla seg leikande i lauvet. Vi hadde lyst å rulle i lauv vi òg! Kaste det opp i lufta og sjå det flyge vekk med vinden!

Og medan vi gjekk der, så samla vi. Vi samla minner, lukter, kjensler og inntrykk. Vi skriv 1. november i dag, og vi veit aldri kva neste dag vil bringe. Brått er snøen her, og då kan det vere godt å ha slike haustkveldar å tenkje tilbake på.

Dersom vi får fleire slike kveldar, oppmodar eg alle om å samle seg litt haust til vinteren! Ta vare på dei herlege minna!

PS! Konkurransen min som du ser link til i høgre margen, varer ei veke til! Fredag 6. november vert det trekking. Det er så mange som vil vere med på feiringa, at eg kan røpe at det vert trekt fleire premier… Du har framleis sjansen til å vere med, klikk på biletet under, så kjem du rett til konkurransen!

Dei vakre haustbileta i dette innlegget har eg lånt her og her.