Haust med store kontrastar…

Eg og bofsen gjekk oss ein lang morgontur i dag. Regnfulle skyer låg og lurte, men eg var mest fokusert på dei små gløtta med sol. Den kalde og klare haustlufta er så ubeskriveleg god. Så rein og forfriskande.

Ein bukett rognebær måtte få vere med heim. Det var ikkje så lett å få tak i dei, for dei hang så høgt i treet. Etter litt klatring stod eg nøgd på bakken med ein bunt rognebær i handa, og små vevekjerringar kravlande over heile jakka mi. Kva gjer ein ikkje får å få med seg hasuten heim i stova…

Det vert sagt at når det er mykje rognebær på trea, så vert det ein vinter med lite snø. Grunnen er sjølvsagt at det stakkars rognebærtreet ikkje klarer å bære så tungt to gongar. I år bugnar trea av rognebær, og eg trur nok at det vert lite snø. Er du klar over kor tunge rognebærklasar er???? Eg er nyfiken av natur, og måtte sjølvsagt sjekke kor tunge dei tre, små rognebærkvastane mine var. Dei vog 120 gram!!!! Tre små rognebærklasar, nesten utan greiner og heilt utan blad, vog alstå 120 gram! Eg hadde ikkje trudd det!

Eg tok med meg rognebæra og rusla meg vidare, og kjende at hausten fylte heile meg. Det var difor rart å stoppe i veggrøfta og plukke blåklokker, løvetann og andre markblomar. Dei høyrer på eit vis med til våren òg!

 

Eit vakkert blomehjarte med blåklokke! Er det ikkje vakkert???

Vi bur i eit land med alle slags kontrastar. Så folkens; dette er òg ein haustbukett!

Eg og bofsen forlet heimen i dag tidleg i solskin og kom heim i øsande, pøsande regnvèr. Vi var våte til skinnet både eg og han, men då er det godt å finne trøyst i vakre blomar, plukka i ein grøftekant!

Kanskje eg må plukke meir rognebær i helga… Eg har håp om å få litt hjortekjøt i hus, og då hadde det vore spennande å kunne freiste med heimelaga rognebærgele…. Gode oppskrifter vert forresten mottekne med takk!