Jula kjem ikkje rekande på ei fjøl...

...Jada masa - eg veit det! Eg veit at det skal planleggast, ommøblerast, vaskast, handlast inn både julegåver og mat, bakast og pyntast.  Ungane burde sikkert ha seg nye kle, både fordi det er vanleg å få nye kle til jul og fordi fjorårets julekle sikkert er for små. I tillegg skal ungane pyntast med nissehuer og lusekofter og plasserast på dei mest tenkjelege og utenkjelege stadar med påklistra smil, tårer i augekroken og roser i kinna. Og akkurat når du har blinkskotet, skal du vere sikker på at eldstemann knip frøken midtimellom, som skubbar minstesnuppa, som tek tak i lusekofta til eldstemann og dreg han med seg i fallet. Julekort er sanneleg ikkje til å spøke med...

Du store mi tid - eg heldt på å gløyme vindaugsvasken! Høyrt på slikt! For mange er det sjølvaste krumtappen i julereingjeringa. Etter at alt anna er vaska og huset luktar grønsåpe, vert skinande blanke vindauge sjølve juvelen i julehuset! Dei forfrosne fingrane, som resultat av vatn og minusgrader, vert fort eit gløymt kapittel. Tenk  å få venninner på førjulsbesøk, og i smug studere kor dei misunnlege blikka sveipar over glasa dine... Eller når svigermor kjem på besøk og du kan sitte og småpludre i sofaen og diskutere siste nytt på vindaugsreingjerings-fronten! Då kan jula berre kome...

 

Eg har hatt eit alvorleg tilfelle av Albert Åberg-syndrom siste vekene. Jada, eg har tenkt å gjere meg ferdig med julegåvene - eg skal berre lese sakspapira mine fyrst. Jada, vi skal bake julemenn - eg skal berre rette norskstilane fyrst. Sjølvsagt skal eg vaske ned stova og kjøkkenet - eg må berre rette ferdig ein bunke engelsktentamenar fyrst. No står eg i fare for ikkje å verte trudd lenger.  Poenget mitt er at det er mange ballar som skal sjonglerast før jul. Eg kjem alltid i mål, det vert både triveleg og reint i heimen! Julestri, kallar ein det. Litt merkeleg ord, eigentleg. Å stride mot jul - å kjempe seg framover mot jula. Det skal no vel ikkje vere ein kamp og ein strid??? I så fall må vi ta nokre grep for unngå det. Eg skal berre, fyrst...

Men i dag har eg altså tatt rev i segla, som mor mi seier. Terje og ungane henta ned all julepynten frå loftet i går, så i dag skulle det skje. Eg har hengt opp julegardiner på kjøkkenet, plukka fram litt småtteri å pynte med og funne ut kva eg manglar. Då eg sat der og plukka ut av kassene, slo det meg at den pynten eg likar aller best, er den pynten eg har pynta med i alle år. Det har vorte nokre nyinnkjøp i løpet av åra, freistande julebutikkar sørgar for det. Noko av pynten har glidd naturleg inn ilag med det gamle, medan andre ting ikkje har vorte brukt. Må nok berre innrømme at eg er meir tradisjonell enn eg hadde trudd...

Dette koslege nisseparet er det tante T som har laga til meg. Eg fekk det i julegåve for seks år sidan, og dei har vore fast innslag i stova kvar jul. Det vert ikkje jul utan at dei står på plassen sin i stova!

Er det rart eg er glad i desse to???

Denne engledama fekk eg av ei god venninne i julegåve for nokre år sidan. Ho står på sin faste plass i glaskarmen og gleder oss med sitt nærvær!

Adventskalendaren (også laga av tante T-design) er verkeleg ein eignalut vi set stor pris på. Her lurer vi søte, små merksemder ned i lommene. Det er ikkje vanskeleg å få dei opp av sengene når slike herlegheiter ventar på kjøkkenet! Det dekorerte sylteglaset laga Johan på skulen for to år sidan. I fjor hadde vi marsipankuler i glaset, og eg ser ingen grunn til ikkje å halde fram med den tradisjonen!

No må du for all del ikkje tru at eg er ferdig til jul! Eg måtte berre setje fram dei juletinga eg likar aller best, og som eg treng for å kome i skikkeleg julestemning. Så skal eg byrje på julenedvasken - kanskje....

Denne engledama heng ved inngangsdøra vår, og minner oss om å ta med oss hjartet inn i julestria!