Lyse detaljar

For ei tid tilbake såg eg at ymse bloggar hadde ei utfordring som gjekk ut  på at ein skulle seie noko om ein favorittfarge når det gjaldt interiør. Når eg no likevel sit her, ute av stand til å gjere anna enn å blogge, tenkte eg at skulle hive meg på denne utfordringa.

Eg er glad i dei lyse fargane. Ikkje nødvendigvis kvitt, men lyse fargar med innslag av naturtonar. Det som er så fint med lyse fargar er at ein ikkje treng meir enn ein liten fargeklatt for å endre inntrykket heilt - og fargeklattar har eg mange av! Velkomen skal du vere til denne rundreisa i min lyse heim!

Det fyrste som møter deg er denne veggen i gangen. Gangen er lang, upraktisk og med lite plass til å henge frå seg klede. Mine kreative foreldre kom opp med denne planen, rett og slett ein liten utstikkarvegg som skjuler litt klesrot på baksida og som gir kjærkomen knaggplass. Akkurat no er blikkfanget ei veske som denne fantastiske dame har laga! Er så glad i dei rosa detaljane, og det ser så delikat ut mot det kvite.

To irrgrønne planter på toppen av utstikkarveggen og steinsamlinga til Ida. Kvar gong ho kjem heim med lommene fulle av steinar, plukkar ho ut dei finaste og legg dei i vindaugskarmen på gangen. Sjarmerande...

Døra inn til badet har framleis originalfargen, ein slags dus mosefarge som eg faktisk har lært meg å like. Det "gamle" emaljeskiltet er eg glad i. Lys krukke mot lyse gardiner. Etter fire-fem år i gardinlaus tilstand, har eg faktisk forstått at gardiner er store miljøskaparar! Eg treng dei ikkje for innsynet sin del, men dei gjer det lunt og heimekosleg. Gardinene mine på badet er mine absolutte favorittar!

Detaljar frå soverommet. Gamle fyllingsdører og moderne kunst, sjølvpynta spegel og lavendelhjarte.

Favorittmorgonkåpa må sjølvsagt ha ein staseleg knagg å henge på!

Kvar morgon vaknar eg til denne vakre utsikta og ei påminning på spegelen om at ein skal vere glad i seg sjølv.

På nattbordet ligg den mest stemningsfulle  juleboka eg veit om, og som mange sikkert har sikra seg i desse dagar. Den vil nok vere rettesnora mi for julepyntinga mi i år (sjølv om den seier at detaljar i raudt er fy-fy...) Skiltet er laga av denne kreative dama.

Brødboksa mi er uunværleg! Den skjønne blomsterpotta har eg fått med mi gode venninne Ingrunn. Orkidèen som budde i krukka har slutta og blomstra og står vekkstua i eit litt mindre solfylt vindauge. No er det ei anna spennande plante som står der. Eg har fått den med mi gode venninne Anne Mette. Planten faldar ut dei djupt burgunder blada sine på dagtid, og når skumringa set inn brettar dei seg elegant ihop. Fascinerande!

Har eit skjønt "bestemorskap" på kjøkkenet som rommar dei mest romantiske koppane mine. Kva er vel då meir naturleg enn å ha eit hjarte som dørvaktar...?

Det er ikkje til å legge skjul på at eg er ein smule anglofil, og har alltid drøymt om eit kakefat på stett som en kan servere kaker eller snittar på.  Og så var eg så heldig å få dette flotte stettfatet med lokk i bursdagsgåve med systra mi. No ventar ho vel berre på invitasjon til teselskap.....

Utsnitt frå to oljemåleri på stova mi. Har eit moderne og minimalistiske trekk, og  fargane appellerer til meg.

Den grove og rustikke krukka til bonsaitreet mitt er så vakker (også denne frå syster Linda...). Glashjertet fekk eg med mi gode venninne Gry til bursdagen min, og minner meg på kor skjørt eit hjarte kan vere.

Det Lexington-inspirert pleddet mitt ligg på sofaen og ventar på middagskvilder, lesestunder i lag med ungane, kosetid med te og stearinlys og til sløve stunder framfor fjernsynsskjermen.

Takk for at du tok deg tid til å vere med meg på denne vandringa! No utfordrar eg andre til å ta oss med på ei reise gjennom ein favorittfarge!