...ein traktor fortel

 

Ein stad ned i bygda står det ein traktor. Ein gammal traktor. Rusten. Prega av aktive år og i åker og skog. Likevel er traktoren stadig i bruk. Stadig nye prosjekt på gong. Alltid til å stole på.

Noko gamalt, noko nytt. Ikkje lett å finne originale reservedelar til slike travarar.

Krok og kjetting, ein uslåeleg kombinasjon. Mykje har vorte drege til gards med denne kroken; tømmer, hjorteslakt, saueskrottar - og mykje har vorte berga; bilar i djupe snøgrøfter vinterstid og båtar i fjøresteinar sommarstid. Kva er vel ein traktor utan krok?

 

Viktige instrument på dashbordet. No meir som ein kuriositet. Eigaren og traktoren er gode vener, og treng ingen indikator som viser når oljenivået er for lavt, eller når det er lite drivstoff att. Eigaren kjenner han ut og inn og veit nøyaktig når det er på tide med omsorg og påfyll.

Det er her det skjer. Her alt vert styrt. Speedometeret manglar, men noko fortel meg at eigaren ikkje har behov for å køyre så fort. Fart eignar seg dårleg for slike heltar.

 

Den gamle Massey`en kviler i majestetiske omgjevnadar - som seg hør og bør.

Den gamle traktoren kviler, men berre for ei stund. Nye arbeidsoppgåver ventar. Om ikkje lenge skal han drive ein vedakløyvar. Både eigaren og traktoren gled seg til desse stundene. Dei er to-eine og like trufaste mot kvarandre. Begge med like mykje pågangsmot - like mykje arbeidslyst. Og like mykje å glede seg over.