Blåbærtur og luksusproblem!

Vi er heldige som har fantastiske turområder i umiddelbar nærleik. Det betyr at vi kva tid som helst kan sleppe det vi har i hendene og ta pause frå travle kvardager for å ta oss ein snartur i skogen. Blåbærturar høyrer sommaren til, og det er viktig å ikkje fortelje nokon kvar ein finn dei beste tuene... Så i all løyndom lista vi oss avgarde i går! Luksusproblemet oppstod då eg skulle velje ut bileter til dette innlegget. Blant mange vakre motiv var det vanskeleg å velje vekk bileter, så eg tok med alle! Sjå kor kjekt vi hadde det!

Ut på tur, aldri sur!

"Finn eit strå, og træ dom på..."

Ting, tang, tue..... Ein nøve blåbær i mjuke, gode barnehender!


Ein må ha tolmod og konsentrasjon for å få på alle blåbæra!

Kvar vi fann denne fantastiske blåbærstaden er sjølvsagt ein godt bevart løyndom, men kan røpe at dette var utsikta frå tua eg sat på..... Lokale kjentfolk som kjenner seg att???

Ida laga mange strå! Det var viktig å ha med seg litt på heimturen. Vi skulle nemleg oppom bestemor, som hadde lovt oss ferske vafler!

Kan ein ha det betre...???

Ein liten blåbærkvast fekk vere med heim, slik at syskenbarnet Frida skulle få plukke seg nokre bær. Det er ikkje det same å få dei ferdigplukka, veit du!

Alle gode ting kjem til ein ende, så også med blåbærturen vår. Det er aldri kjekt å setje seg i bilen etter slike flotte naturopplevingar. Då var det godt å vite at vil skulle til bestemor og ete vafler. Onkel var på besøk og fekk også ein liten blåbærkvast med Ida.

No lengtar vi berre etter neste blåbærtur. Då tek vi nok med oss bøtter og spann, for naturen har skjenka oss mykje bær i år. Om ein berre veit om rette stadane....