Nokon har plukka blomar til meg...

No ventar du kanskje ei vakker og rørande historie om små barnehander som kjem springande til mor med vakre blomar frå grøftekanten! Men slik er det ikkje denne gongen!

Blomane kjem rett nok frå grøftekanten, men det er min hjartans kjær som har plukka dei! Han fann dei medan han var ute på tur med ungane og hunden, og visste at eg ville verte både rørt og glad om han kom heim med slike. Blomane heiter forresten Blåknapp (no tenkjer eg hobbybotanikar Astrid i "Frå eit A4-liv" vart retteleg så imponert over meg!).

For det fyrste er det ein av favorittfargane mine, og for det andre har eg sagt eit utal gongar at det ikkje nødvendigvis er blomar frå Floriss som er gjevast å få! Eg er minst like glad i markblomar og andre blomar som naturen forsyner oss med. Og for det tredje (og ALLER viktigast!), så er det tanken bak som tel. Imponerande at han har plukka opp alt dette og hugsa det!

Tusen takk, kjære.....

I dag har heldigvis vèr og vindretning tillete ein roleg, avslappande og kosleg kveld på altanen. Lysa blafra så fint og den vakre kveldshimmelen sette ei flott ramme rundt stunda vår. Eg vonar at kvelden har vore like fin for alle dykk som er innom bloggen min.


DEI BESTE YNSKJE OM EI SOLRIK OG GOD HELG TIL ALLE!

Fjøreliv...

I dag har vi prisa sommaren for alt det er verdt! Det kan vere langt mellom slike varme dagar, så kvart augeblikk må takast vare på og kvar solstråle må nytast. I dag har vi vore i fjøra attmed onkel, tante og syskebarn. Vi kosa oss heile dagen i fjøresteinane og ingen ville heim! Slike dagar skulle vare evig...

Ida har vorte kjempeflink til å både symje og hoppe. Det er sjølvsagt trygt og godt med storebror i nærleiken. Klar - ferdig - hopp!


Onkel held "brennmanèt"-vakt og passar på Ida!

Johan og Frida (fremst i biletet) leitar etter krabber, medan Ida får gode råd på hoppe-fronten med onkel. Denne knetta er jammen modig!

Ida fekk mønstre på som lettmatros ombord i onkel sin båt.

Tante hadde kald, leskande drikke på termos - Ida hadde ei lita badepause og fekk litt påfyll.

Ida og onkel i fortruleg samtale.

Dyrebare augeblikk som dette må takast vare på.

Spor i sand

Pappa teikna eit hjarte i sanden.

Å springe berrføtt over kald sand ein sommarkveld...

Sina likte pappa sitt hjarte. Det er vel plassen hennar det - midt i pappa sitt hjarte?

Hjarteknusaren vår...

Små føter set spor etter seg dei òg!

Når sommarlukka er nærare enn ein trur...

Ein treng ikkje reise langt for å finne sommarlukke, vakre badestrender og ro i sjela. Vi utforska vår eigen kommune i dag, og tok turen til eit av dei ytre stroka. Vi ville sjå fine steinar, vasse på deilig sand og kose oss med god niste. Alt klaffa!

Johan og Ida var straks igong med å finne steinar å ta med heim. Pappa og Sina observerte frå sidelinja. Det var trygt på pappafanget når storebårene slo mot land.

Bølga har gjort sitt, og havet trekk seg tilbake. Johan kosar seg!


Vakre steinar fann vi overalt. Etter vår vesle steinsafari lokka badestranda. Sina nyt å få leike i den kjølige sanden.


Små, søte barneføter...

Av og til måtte føtene kvile litt i sanden, andre gongar lyfta pappa sine trygge armar småfotane høgt til vèrs!

Frådande, kaldt, skummelt, spennande, fascinerande, hysterisk morosamt.

Det var mange rare krumspring å sjå på sanden denne ettermiddagen!


Storegull og smågull.

Nistetur, nøkkeroser og ufrivilleg bad!

I dag var Johan så heldig å få vere med Anne Mette, Peter og Evelyn på undringstur over Hovdeåsen. Anne Mette hadde pakka niste og gutane gledde seg til å gå på tur i det fine vèret.

På Hovdevatnet stoppa dei og plukka nøkkeroser, ein av dei vakraste blomane eg veit om. Visste du at sjølve blomen (altså, det gule) kan verte 20 cm i diameter??? Då eg hente Johan med Anne Mette, fekk eg overrakt blomane og ei artig historie!

Det kan av og til vere vanskeleg å plukke nøkkeroser, då dei sit festa med lange stilkar til botnen. Evelyn melde seg frivilleg til å utføre oppdraget, for det var viktig at alle fekk med blomar heim. At ho er ei sprek dame er det ingen tvil om, og sjølv om eg ikkje var tilstades under sjølve plukkinga, kan eg levande førestille meg scenarioet som fann stad i løpet av nokre korte sekund. Ho rykte og drog i stilken, og før ho visste ordet av det låg ho langflat i vatnet! Eg tvilar ikkje på at ho var den som flira høgst av episoden, og Johan har allereie fortalt om den artige hendinga fleire gongar!

(Evelyn og den skjønne sonen sin, Sigve)

Tusen takk, Evelyn, for at Johan kom heim med dei nydlegaste nøkkerosene eg har sett på lenge. Og tusen takk, Anne Mette og Peter for at Johan fekk vere med på eventyret!

For dei som ikkje har eit vatn med nøkkeroser i nærleiken, lyt bileta glede deg så lenge!

Litt kos må ein unne seg...

Å vakne til nok ein morgon med sol, kjennest nesten som luksus! I dag bestemte vi oss for å flotte oss litt, og laga vafler til frukost. Sjølvsagt den sunne varianten: økologisk mjølk, grovt mjøl, havregryn, råsukker og litt fint speltmjøl. Vaflene smakte fortreffeleg og gjekk ned på høgkant. Det sette sjølvsagt ein spiss på det heile å kunne lage røre i den nydelege bollen min!

Ikkje rart at desse delikatessene gjekk unna! Det må vere sagt at det ikkje er kvar morgon vi har så ekstravagant frukost, men har litt betre samvit når eg veit at dei eigntleg er sunne...VEL BEKOMME!