Ein sein førjulskveld…

Det byrja å snø i dag. Fyrst berre hagl og vind, men så kom dei store snøfillene. Lava ned i takt med ungane sin frydefulle latter.

Eg leitar fram kle til dei og sender dei ut med papsen for å finne eit stort juletre til å setje på tunet. Kjenner at julekjensla kjem sigande… Inn i mellom er det opplett. Gløtt av sol. Det gjer skam på dagslyset å ha på lampar i glaset, sa mormor mi, når eg sette på lys midt på dagen.

Dette biletet tok eg før snøen hadde lagt seg. Rakk akkurat å sjå så vidt til sola, før skyer drog seg til og snøen lava igjen. Men julestjerna i glaset fekk lyse, sjølv om dagslyet eigentleg var meir enn nok.

Medan ungane og papsen var på skogen fekk eg rydda og ommøblert litt. Eg har ikkje store plassen å boltre meg på, men litt endring vart det likevel. Frøken snupp kosa seg med ein stor, juleraud nellikbukett og danderte blomane i små vasar. Det vart med ein gong litt meir jul i stova!

Eg var så lei av den mørke hjørnesofaen vår som åt opp alt lyset i stova. Det er ikkje slikt ein tenkjer over når dagane er lyse, men i vintermørket vert det svært merkbart. Mamma og pappa hadde nokre øyrelappstolar som vi fekk låne, og jammen gjorde det susen, gitt!

Medan min kjære er ute og brøyter, slappar eg av i ei førjulstriveleg stove. Det gjer seg med forandringar, sjølv om det ikkje er så mykje!