Piknikk i verdens vakraste fjord!

Vi pakka nistekorger sjølv om dagen bar bod om regn. Køyreturen gjennom vill og vakker vestlandsnatur fascinerer oss like mykje kvar gong.

Det er ikkje Geirangerfjorden eg snakkar om. Den er vill og vakker den òg, men ikkje som Hjørundfjorden. Det er lys i vindauga i Hjørundfjorden. På det minste nes og i dei brattaste høgder ser ein liv. Kvar dag er det nokon som vaknar der, andar der, kviler der og legg ned arbeidet sitt der.

Så urøyvd, så vakker, så trollsk…

Vi køyrde til Bjørke og vidare til Leira. Å sitje under høge fjell, ved verdens vakraste fjord og sjå dei ville fossane slyngje seg ned fjellsidene gir ei fantastisk ramme for ein piknikk  - til trass for litt regn!

Søvnruskne ungar hoppa glade ut av bilen då vi var framme. Sjeldan har vel mamma sine vafler smakt betre!

Til dessert kosa vi oss med pasjonsfrukt! Den eksotiske frukta passa godt til dei flotte omgjevnadane!

Etter at vi hadde ete køyrde vi tilbake til Bjørke gjennom tunnellen og var på kunstkafè. Der var det deilige kaker og vakkert handverk! Det gjorde godt med ein kaffi etter all den gode maten vi hadde med. Biletet over viser utsikta frå kafèen! Noko meir vakkert må ein leite lenge etter…

Kvar gong eg er i Hjørundfjorden, til lands eller til vanns, så tenkjer eg på Marie Takvam, ein av mine absolutte favorittdiktarar. Ho vart fødd i Hjørundfjorden ein vèrhard desemberdag i 1926, flytta seinare til Oslo og døde der i 2008. I 2003 vart ho utnemnt til “Årets festspeldiktar” under Dei Nynorske Festspela. Då song koret mitt under opninga og eg fekk gleda av å lese hennar eigne dikt til henne. Å stå rett framfor lyrikaren som eg såg slik opp til, og sjå kor tårenen trilla då eg las dikta hennar, var ei stor og sterk oppleving.

Til grana mi

Når alt er stilt rundt oss,

peikar du mot stjernene.

Du står der rak i ryggen

og får meg til å sjå mot deira lys.

Men når kulingane kjem,

peikar du slik dei vil -

stundom mot vest, stundom mot aust -

mot nord og syd.

Då er du hjelplaus liksom meg sjølv.

Og når stormane hiver seg over deg,

peikar du mot jorda.

Men du har ikkje brotnna.

Du reiser deg etter stormar

og peikar mot stjernene.

Marie Takvam