Man tager en fiken...

Fiken er ikkje akkurat daglegkost i norsk hushaldning. Eg har alltid vore fascinert av fiken. Mest truleg har det noko med juletradisjonar å gjere. Minna frå då  mamma var ferdig med å pynte på veslejulaftan og leita fram treskåla som farfar hadde dreia. Sette den på bordet, full av eksotiske tørka frukter som dadlar og fiken. I lag med valnøtter, paranøtter og andre meir og mindre framande nøtteslag, representerte skåla sjølve verda for meg som lita jente. Alt dette som kom frå framande land, låg no i ei skål heime i vår eiga stove.

No har verda vorte mindre og desse spennande fruktene har innteke butikkane våre - takk og lov for det! No har eg kjøpt ferske fiken: fordi dei ser så spennande ut, fordi dei er så mjuke å ta på, fordi det ser ut som om dei er dekte av eit tynt lag melis og på grunn av den herleg skeive dråpeforma. Men kva skal eg bruke dei til?

 

Dei kan sjølvsagt ligge på kjøkkenbenken og sjå fine ut, vere eit blikkfang, fascinere ungane.

 

Eg kan kanskje dele dei i to, skrape ut innhaldet og ete det med skei! Dei hadde sikkert hatt mest og best smak om dei var meir modne enn dette. Smaken er likevel særmerkt og underleg. For ikkje å gløyme dei små steinane som knasar når du set tennene i dei...

Kanskje går det an å marinere dei? Dele dei opp, dekkje dei med konjakk og andre gode smakar? Kanskje smakar dei godt til ost? Eller skinke?

Kanskje sit det fiken-kjennarar og fiken-ekspertar der ute, som ei knakande god oppskrift til meg! Eg har så lyst å imponere nokon med eit godt måltid der fiken på eitt eller anna vis spelar ei av birollene. Kanskje eignar fiken seg best som forrett, eller som finger food når ein går rundt og konverserer i finare lag. Kva veit vel eg?  Men nokon der ute kan kanskje hjelpe meg???

Eg tek imot alle fikentips med stor takk.