Pause.

I kveld måtte eg ta meg ei pause. Sortere litt tankar. Kome meg til hektene igjen.

Har vore litt tusp siste dagane, med både øyrebetennelse og augebetennelse. Trudde ikkje eg skulle bli så slått ut. Så tappa for energi. I dag fekk eg heldigvis medisin for både det eine og det andre, så no kryssar eg fingrar for snarleg betring.

Det har vore ein varm og deilig dag. I kveld sprakk skylaget og sola kika fram. Måtte ta med meg litt kveldskos ut på altanen og nyte den vakre kveldshimmelen. Rart å tenke på kor annleis vèret var i går, med flammande lyn over himmelen og  kraftige tordenskrall.

 

Vi fekk kanskje ei påminning om at vi må ta ein dag om gongen. Ikkje vente på morgondagen og håpe at den vil bringe med seg gode ting. Kanskje vi heller skal ha fokus på å fylle dagen i dag med alt det gode vi ynskjer. Ei tragedie rysta nok ein gong Ørstasamfunnet, og mange menneske sit att i djup sorg og lengt. Hjartet mitt blør for dei. Fire flotte ungdomar som ikkje skulle få ein morgondag. Ein pappa, som ikkje skulle få stå opp ilag med borna sine neste dag. Det er så opprivande, så vondt og så meiningslaust. Eg vonar dei som sit att kjenner alle dei gode tankane og all varmen vi sender dei.

Eg har lenge hatt ei flaske Arizona-te i kjøleskapet, og kjende at i kveld var kvelden for å unne seg den. Den nydelege, søte smaken av plomme passa så godt inn i sommarkvelden min.

Endåtil husbonden måtte ut og kjøle eg ned litt med ei forfriskande glas te! Godt å ha nokon å dele kveldsstunda med.

Det har vore ein underleg, men god kveld. Ein kveld med mange kjensler, tankar og stemningar. Tankane mine går til dei som har mista sine nære og kjære. Dei som kjempar for å få kvardagen til å gå rundt.

Denne flotte bloggdama snakkar så varmt om å strø glitter på kvardagen. La oss håpe at dei som har opplevt store tap, også får oppleve å kunne strø glitter på kvardagen sin igjen.